SAMAÍN

O  Samaín é unha celebración de orixe celta que o cristianismo reconverteu no Día de Todos os Santos. Esta festa levaba unhas décadas esquecida, pero nos últimos anos está a volverse a recuperar grazas ao traballo realizado nas escolas e en varios concellos de Galicia.  

A noite do 31 de outubro comeza o Ano Novo celta, remata o verán e entra o inverno. Nesta noite as ánimas dos mortos atravesan a porta que separa o mundo dos vivos e dos mortos e visitan as casas das súas familias para quentarse e tomar algo de alimento.

É a festividade de orixe celta máis importante do período pagán que dominou Europa ata a súa conversión ao cristianismo, na que a noite do 31 de outubro ao 1 de novembro servía como celebración do final da tempada de colleitas na cultura  celta e era considerada como o «Ano Novo Celta», que comezaba coa estación escura. É tanto unha festa de transición (o paso dun ano a outro) como de apertura ao outro mundo. A súa etimoloxía é  gaélica e significa ‘fin do verán’.

Aquí tedes as nosas cabazas

 

Queima dos nosos medos

Rir, chorar ou enfadarse. Todas elas emocións naturais no ser humano. Co gallo da celebración do Samaín o Equipo de Dinamización da Língua Galega propúxonos falar dos nosos medos e escribilos, para logo queimalos no patio nun acto conxunto de todo o centro educativo.

A continuación déixovos un resumo fotográfico deste acto.

Exposición contos de medo

Buscamos nome para o PDI

O voto é o acto polo cal un individuo expresa apoio ou preferencia por certa proposta, durante unha votación, de forma secreta ou pública. É, por tanto, un método de toma de decisións no que un grupo, tal como unha xunta ou un electorado, trata de medir a súa opinión conxunta.​ O voto é parte esencial en todos e cada un dos sistemas de goberno que se basean na democracia. Grazas a este, pódense tomar decisións importantes de maneira equitativa e facendo valer o punto de vista de cada persoa. Doutra banda, o voto é considerado como igual, é dicir, cada voto ten o mesmo valor, sen importar quen sexa o elector.

NOMES DE ÁRBORES

No seguinte enlace tedes información sobre os nomes das árbores en galego, en castelán, o seu nome científico e a familia a que pertence.

nomes

As plantas

As plantas son seres vivos que producen o seu propio alimento mediante o proceso da  fotosíntesis. Elas captan a enerxía da luz do sol a través da  clorofila e converten o dióxido de carbono e a auga en azucres que utilizan como fonte de enerxía.

Partes dunha planta:

• Raíz: a súa función é fixar á planta. Mediante ela as plantas obteñen nutrientes do chan.
• Talo: é o que lle dá soporte á planta; algúns talos son delgados e flexibles, outros, como os das árbores, son  leñosos e duros.
• Folla: é a estrutura onde se realiza a  fotosíntesis e a respiración.
• Flor: é o órgano reprodutor. No seu interior posúe todos os órganos que necesita para fabricar o froito e a semente.

O REINO DAS PLANTAS

A clasificación das plantas realízase de acordo coa presenza, ausencia e forma de órganos fundamentais, como raíces, talos, follas, flores e froitos, ou dacordo coa presenza dun ou dous  cotiledones na  xerminación da semente. Esta clasificación baseada nas estruturas morfolóxicas e características particulares de cada planta permite identificalas ata o nivel de especie.

As plantas clasifícanse en: plantas sen flor e plantas con flor.

• Plantas sen flor: son aquelas que non producen flor, por exemplo, fentos, colas de cabalo, brións, piñeiros, abetos e  cipreses (divídense en  briofitas,  pteridofitas e  gimnospermas).

• Plantas con flor: son aquelas con flores complexas que adoitan ser rechamantes, as sementes están recubertas por un froito que as protexe. Delas obtense un gran número de materias primas e produtos naturais. Por exemplo,  encinos, maceiras,  orquídeas (chámanse  anxiospermas).

CLASIFICACIÓN DAS PLANTASPARTES DAS PLANTAS
AS ÁRBORES

Importancia das plantas.

Desde tempos remotos ata a actualidade a humanidade dependeu das plantas. Delas obtéñense produtos para satisfacer necesidades de alimento, vivenda, enerxía, saúde, vestido e estética. O interese polas plantas permitiu observar mellor as súas características e facer un maior uso delas. As plantas teñen un notable valor económico, estético e recreativo, pero sobre todo ecolóxico:

• O valor económico das plantas provén dos produtos que se extraen delas, como madeira, materias primas, substancias orgánicas e medicinais.

• O valor estético e recreativo das plantas mellora a nosa calidade de vida, brindándonos espazos para descansar ou estimular os sentidos.

• O valor ecolóxico das plantas é fundamental, pois ademais de proporcionarnos osíxeno, actúan como  filtros dos contaminantes do aire e a auga, protexen e fertilizan o chan, regulan a temperatura, minoran o quecemento do planeta e son a base da cadea alimenticia.

TEORIA by Alejandra Villanueva Fernández on Scribd

Ficha Planta 1 by Alejandra Villanueva Fernández on Scribd

Ficha Planta 2 by Alejandra Villanueva Fernández on Scribd

Obradoiro de instrumentos de corda

Na orquestra clásica, chámase «cordas» ao conxunto de instrumentos de corda fregada formado polos grupos de violíns (normalmente divididos en violíns primeiros e segundos), violas, violoncelos e contrabaixos. O mesmo sucede coa orquestra de cordas, que está conformada polos mesmos instrumentos. De forma similar fálase dun trío, cuarteto ou quinteto de cordas, cando se trata de agrupacións de violín, viola e violoncelo.

O venres 11 de outubro tivemos a sorte de contar con dous músicos, un deles tocaba o violín e a outra o violonchelo. Deixáronnos tocar o arco que consta dunha cinta, feita con  crins de cabalo ou porcas, e dunha vara estreita, de curva suave, normalmente de madeira de  pernambuco que permite, por medio dun parafuso que se aperta ou afrouxa, asegurar a tensión das  crines, as cales fregan as cordas do instrumento para producir o son.

Aquí tedes algunhas imaxes desta actividade.